Α. Τότε ο Πακούβιος είπε ότι ήταν βέβαια ηχηρά και
μεγάλα όσα είχε γράψει, αλλά όμως του φαίνονταν ότι ήταν αυτά κάπως τραχιά και
κάπως άγουρα. «Έτσι είναι» είπε ο Άκκιος, «όπως το λες ˙ και δεν μετανιώνω
βέβαια γι’ αυτό γιατί ελπίζω ΄΄ότι θα είναι καλύτερα όσα θα γράψω στη συνέχεια.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αυτό το παράδειγμα παρακίνησε κάποιο παπουτσή να μάθει σ’ ένα κοράκι όμοιο
χαιρετισμό. Για πολύ καιρό μάταια κόπιαζε ˙ όσες φορές το πουλί δεν απαντούσε,
ο παπουτσής συνήθισε να λέει: «κρίμα στον κόπο μου». Επιτέλους το κοράκι έμαθε
το χαιρετισμό και ο παπουτσής, επιθυμώντας χρήματα, το έφερε στον Καίσαρα. Αφού
ο Καίσαρας άκουσε το χαιρετισμό είπε: « Στο σπίτι ακούω αρκετούς τέτοιους χαιρετσιμούς».
Β. 1.α. grandia: grandi, grandium
exemplum: exempla
sutorem: sutore, sutoribus
parem salutationem: par
salutatio, parium salutationum
avis: avem, ave/avi
operam: operis
1.β. quae: cuius, quod
quendam: cuidam, quibusdam
eum: eius, eos
talium: tali, talia
1.γ. i) sonora-sonoriora-sonorissima
dura-duriora-durissima
bona-meliora-optima
ii) bene-melius-optime
2.α. dixit: diceres, dicendo
videri: visum iri, videmini
scribam: scripturus, scripti erunt
doceret: docuissetis
impendebat: impenderis
didicit: discet
attulit: affer, afferuntor
2.β. απαρέμφατα
Ενεστώτας: solere
Μέλλοντας: soliturum,-am,-um esse
solituros,-as,-a
esse
Παρακείμενος: solitum,-am,-um esse
solitos,-as,-a esse
Συντ. Μέλλοντας: solitum,-am,-um fore
solitos,-as,-a fore
μετοχές
Ενεστώτας: solens
Μέλλοντας:
soliturus,-a,-um
Παρακείμενος: solitus,-a,-um
3.α. sonora: κατηγορούμενο στο Υποκείμενο(ea) του απαρεμφάτου esse.
fore: αντικείμενο του ρήματος spero, ειδικό απαρέμφατο.
corvum: άμεσο αντικείμενο στο ρήμα doceret.
frustra: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο impendebat.
cupidus: επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου στο attulit.
audita salutatione: νόθος αφαιρετική απόλυτη,
audita χρονική μετοχή, salutatione: υποκείμενο
μετοχής.
salutationum: γενική διαιρετική στο satis.
3.β. i) Meliora enim fore
spero, quae deinceps a me scribantur.
ii) A sutore, cupido pecuniae,
is(=corvus) Caesari allatus est.
4.α. i) Η
δευτερεύουσα αναφορική πρόταση εκφέρεται με Υποτακτική Υπερσυντελίκου(scripsisset) γιατί
εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου (dixit-παρακείμενος). Δηλώνει σύμφωνα με τον κανόνα της
ακολουθίας των χρόνων το προτερόχρονο στο παρελθόν.
ii) Η δευτερεύουσα βουλητική πρόταση εκφέρεται με Υποτακτική
Παρατατικού (doceret) γιατί εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου (incitavit-παρακείμενος). Υπάρχει ιδιομορφία στην ακολουθία
των χρόνων, συγχρονισμός της κύριας με τη δευτερεύουσα πρόταση. Δηλώνει το
σύγχρονο στο παρελθόν.
4.β. cum Caesar audivisset
salutationem, dixit…
Postquam Caesar audivit salutationem,
dixit…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου